Babamı böyle hatırlayın. Gözlerinin içi gülerken, mutlu, hayat dolu… O benim ve kardeşlerim kadar belki daha fazla sizlerin babası oldu. O arabeskin prensi değil KRAL’ıydı. İlk yaşadığı hastalıktan sonra sizlerin karşısına çıkmak istemedi “hayranlarım beni filmlerimdeki kliplerimdeki gibi hatırlasın” dedi ve invizaya çekildi. O yüzden son görüntüleri medyaya yansısın istemezdi, eminim siz de emin olun. Benim babamla anılarımı anlatmaya defterler yetmez. Biliyorum ki bir açıklama istiyorsunuz. Size sadece şunu diyebilirim ki babam bana son kez tebessüm etti, ben babamın yanakları al al yüzünde tebessümüyle vedalaşıp, uğurladım onu. Babamın bana yaptığı son babalığı anlatmayı çok isterdim.. Belki birgün….
Şimdi onun ihtiyacı olan tek şey DUA!